Έστω και με αρκετούς μήνες καθυστέρηση έφτασε στα χέρια μου ο πρώτος δίσκος της Monika, “Avatar”. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ! Πλέον είμαι φανατικός. Πρόκειται για ένα μικρό αριστούργημα. Μια φωνή μαγευτική που σε πολλά κομμάτια θυμίζει τη Joan Baez. Διατηρώντας ωστόσο τη δική της “προσωπικότητα” και με την ελεγχόμενη δυναμικότητα που τη διακρίνει, κάνει ό,τι θέλει τα κομμάτια.
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ότι δεν μπορείς εύκολα να κατατάξεις τη μουσική της σε κάποιο είδος. Αποφεύγει έξυπνα να μπει σε καλούπια. Επηρεάζεται από την ευελιξία της Cat Power και με την τεράστια ποικιλία μουσικών οργάνων που χρησιμοποιεί (από πιάνο και κιθάρες ως σαξόφωνα, τρομπέτες όμποε, μαντολίνο και τσέλο), καταφέρνει να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος. Η ενορχήστρωση των κομματιών είναι απλή σαν να περιέχει μόνο τα απαραίτητα ενώ οι στίχοι (πάντα στα αγγλικά) φαίνεται να εκφράζουν ειλικρινά τα συναισθήματά της. Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι τα “Bloody Sth”, “Are you coming with us”, “Babe”, “Pretend”, “Over the hill” και “Misery loves company”.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι στίχοι και η μουσική είναι γραμμένα από την ίδια ενώ η συμμετοχή στα πνευστά του Martin Wenk των Calexico, δίνουν άλλο αέρα στο δίσκο. Το σημαντικό είναι πως μία φοιτήτρια μαθηματικών, ετών 21, δημιουργεί ένα τόσο ώριμο δίσκο που μοιάζει σαν ηχητική όαση στην ελληνική δισκογραφία. Καλή αρχή λοιπόν στη Monika και καλές ακροάσεις σ’ εμάς τους υπόλοιπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου