Cat Power - Sun [2012]

Χρειάστηκε να περάσουν έξι χρόνια για να δούμε καινούρια δουλειά της. Με αυτό το δίσκο φαίνεται να θάβει για τα καλά τον παλιό της εαυτό και στα σαράντα της αποφασίζει να ηρεμήσει. Οι εποχές που για να ξυπνήσει έπινε μισό μπουκάλι Jack Daniels, που στη σκηνή μιλούσε με σκίουρους, έβριζε τεχνικούς, έδιωχνε κόσμο ή τους ενθάρρυνε να τη μηνύσουν έχουν περάσει. Τώρα η φωνή της ακούγεται δυνατή, αποφασιστική και τα τραγούδια βγάζουν μια πρωτόγνωρη αισιοδοξία.
Δούλεψε για χρόνια αυτό το υλικό, χωρίς κάποιο παραγωγό να τη βοηθάει. Έγραψε τους στίχους, τη μουσική, έπαιξε όλα τα όργανα και έκανε την παραγωγή μόνη της. Λίγο στο Παρίσι, λίγο στο Μαϊάμι και το υπόλοιπο στο Λος Άντζελες. Υπάρχουν μερικά κομμάτια που ίσως να είναι από τα καλύτερα της καριέρας της, όπως το "Manhattan" ή το "Nothing But Time" που έγραψε για την έφηβη κόρη του πρώην της και στο ρεφραίν τραγουδάει παρέα με τον Iggy Pop "It's up to you to be a superhero, it's up to you to be like nobody and you got nothing but time".
Στο κάτω κάτω λέει, δεν μπορούμε να γκρινιάζουμε για αηδίες όταν πολλοί δίπλα μας δεν έχουν να φάνε.

Melody Gardot - The Absence [2012]

Αυτή είναι η επιστροφή στη δισκογραφία ενός από τα μεγαλύτερα ταλέντα που υπάρχουν εκεί έξω τα τελευταία χρόνια στην pop-jazz σκηνή. Το "The Absence" είναι η τρίτη δουλειά της και διαφέρει αισθητά από τις δύο προηγούμενες, αφού τα τελευταία δύο χρόνια έφυγε από την Αμερική για ένα μεγάλο ταξίδι. Οι επηροές αυτού του ταξιδιού φαίνονται σε κάθε κομμάτι. Όλα έχουν κάτι διαφορετικό να παρουσιάσουν.
Όλα ξεκίνησαν μετά την περιοδεία για την προώθηση του προηγούμενου άλμπουμ "My One And Only Thrill". Γλυκάθηκε από τα ταξίδια και έτσι ξεκίνησε με προορισμό το Μαρακές, την έρημο Σαχάρα και μετά τη Λισαβόνα. Εκεί βελτίωσε τα Πορτογαλλικά της, έπεσε με τα μούτρα στη γλυκιά νοσταλγία των fados και έγραψε το κομμάτι "Lisboa" μετά από πολλούς περιπάτους στα στενά της δρομάκια. Από εκεί βρέθηκε στο Μπουένος Άιρες και μετά από ένα μήνα στη θάλασσα έφτασε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, απ' όπου έφυγε με το κομμάτι "Mira" στις αποσκευές της, μια πολύ κεφάτη bossa. Με τα "Impossible Love" και "If I Tell You I Love You" επιχειρεί να μασ αποπλανήσει, αλλά στο "Goodbye" αγριεύει και τραγουδάει με γρέζι στη φωνή της έτσι όπως δεν την έχουμε ακούσει ξανά. Δύο χρόνια πριν την είχαμε απολαύσει στο κηποθέατρο Παπάγου. Ελπίζω να μην αργήσει η επόμενη φορά που θα τη δούμε με τα μαύρα γυαλιά της να περπατάει αργά πάνω στη σκηνή και να αστειεύεται με το κοινό και τους μουσικούς της.

Dr John - Locked Down [2012]

Είναι της μόδας η Νέα Ορλεάνη τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς όλο αυτό το κύμα ξεκίνησε μετά (και με αφορμή) από τον τυφώνα Κατρίνα. Αλλά έδωσε μια καταπληκτική σειρά – Treme – και μια αναβίωση του διάσημου ήχου της Νέας Ορλεάνης. Ένας συνδυασμός μπλουζ, φανκ, τζαζ αυτοσχεδιασμών και άπειρων πνευστών! Μπροστάρης του κύματος είναι ένας ζωντανός θρύλος, στα 71 του παρακαλώ, ο Dr John που με παρότρυνση και παραγωγή του Dan Auerbach (των Black Keys που βρίσκονται κάτω από όποια πέτρα κι αν σηκώσεις τα τελευταία χρόνια) κυκλοφόρησε αυτό τον ανεπανάληπτο δίσκο! Μετά από περιπλάνηση δεκαετιών σε πολλά και διάφορα μουσικά στυλ (spooky swamp-rock, cabaret, piano jazz) επέστρεψε στις ρίζες του και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο.
Η μπάντα που μάζεψε ο Auerbach είναι απλά καταπληκτική και κάποια σόλο που κάνει ο ίδιος δένουν μοναδικά με το κλίμα του δίσκου. Τα ρυθμικά σχήματα και ο τρόπος που εναλλάσσονται κάποιες φορές μπορούν να σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό και το κομμάτι στο repeat για πολλές ώρες. Ο στίχος του είναι πολιτικός «Revolution», κοινωνικός «Locked Down», προσωπικός «My Children, My Angels» και φευγάτος «Getaway». Ο δίσκος αυτός είναι σαν να ζει σε δύο εποχές. Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γραφτεί πριν από 30 χρόνια αλλά ταυτόχρονα έχει τα φόντα να γίνει τεράστια επιτυχία εδώ και τώρα. Είναι ένας δίσκος που ταιριάζει γάντι στην περσόνα του Dr John και για μένα προσωπικά έχει ήδη μπει στους κορυφαίους του 2012.