The Budos Band - The Budos Band III [2010]

Στην εποχή της ταχύτητας τα πάντα γίνονται γρήγορα. Πάρτε για παράδειγμα αυτό το δίσκο. Ηχογραφήθηκε σε 48 ώρες μόλις! Αλλά είναι ευφυέστατος. Και γεμάτος πνευστά. Έντεκα οργανικά τραγούδια που κινούνται σε βατά τζαζ μονοπάτια, μαριάτσι μελωδίες, με άφθονο αφρικάνικο ρυθμό -χάρη στους τέσσερις περκασιονίστες που συμμετέχουν- και αληθινή funk ψυχή. Αν ακούσεις προσεκτικά μπορεί να πάρει το αυτί σου και κάτι λάτιν ρυθμούς που έχουν κρύψει στο βάθος. Όλα τα λεφτά όμως βρίσκονται στον διάλογο. Τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις ανάμεσα στο βαρύτονο σαξόφωνο και το εκκλησιαστικό όργανο. Αν κάτσεις να κρυφακούσεις αυτά που λένε, ίσως αρχίσεις να χορεύεις κιόλας. Και ότι σε κάνει να χορεύεις σίγουρα δεν είναι κακό!

Black Milk - Album Of The Year [2010]

Δε θα έλεγα ότι είναι το άλμπουμ της χρονιάς, αλλά στέκεται άνετα δίπλα σε καλά ραπ άλμπουμ. Είναι κατά κάποιο τρόπο η ραπ απάντηση στους Roots. Γιατί ο Black Milk (Curtis Cross) έχει βάλει μερικούς πολύ καλούς μουσικούς να στρώσουν το χαλί για να πετάξει πάνω τις ρίμες του. Το μίγμα περιλαμβάνει πολλά βιολιά, πνευστά και πλήκτρα. Έναν μπασίστα που ξέρει τι να κάνει με το όργανό του και πάνω από όλους ο ντράμερ, Daru Jones, που με το στακάτο και δυναμικό παίξιμό του απογειώνει κάθε κομμάτι. Ακούστε το «Welcome (Gotta Go)», το «Round Of Applause» που κινείται στα όρια, το αρκετά κλασσικό «Black And Brown» με τον Danny Brown και το «Over Again» με την Monica Blaire.

John Legend & The Roots - Wake Up! [2010]

Από τη μία έχουμε τον John Legend. Ίσως ο πιο αναγνωρίσιμος R&B τραγουδιστής αυτή τη στιγμή. Από την άλλη οι Roots. Ένα από τα καλύτερα και πιο ευπροσάρμοστα συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων. Αυτό όμως δεν είναι ένα πρωτότυπο άλμπουμ. Είναι διασκευές τραγουδιών της δεκαετίας του 60 και του 70. Τραγούδια που έγραψαν καλλιτέχνες όπως ο Bill Withers, ο Marvin Gaye, ο Mike James Kirkland και άλλοι, τα οποία ακούγονται σήμερα σχεδόν τόσο επίκαιρα όσο και τότε.
Η συνεργασία τους ξεκίνησε όταν υποστήριξαν την προεκλογική εκστρατεία του Barack Obama και βλέποντας τη χημεία που υπήρχε αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ολόκληρο δίσκο με κομμάτια όπως το «I can’t write left handed», το «Wholy holy», το πολύ δυναμικό «Ηard times», το «Little ghetto boy» και άλλα. Όλα αναδύουν τη soul-funk ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 60, με τον κοινωνικό και πολιτικό στίχο, αλλά το μυστικό της επιτυχίας είναι ότι έκαναν τον ήχο αυτό να ακούγεται σημερινός. Εγώ θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος αν έβλεπα και μία συνεργασία τους σε original κομμάτια.