Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

The Beggar

Walking the streets outside a downtown café

I had some time to kill and some coffee left to share

I saw a Jesus aged beggar who looked like Jesus too

I sat beside him and he talked like he expected me there


My name is a secret and I’ll keep it undercover

I fell on the pavement from a penthouse in Manhattan

You can call me golden boy like once did my mother

It was six years of my life I’ve sold to a false Satan


Cash, stocks, cars and work all day

Supply and demand and working’s class abuse

They fuck your mind with wealth till you loose your way

A golden key in my hands, I couldn’t see how to use


Now I pay my everyday rent to the Devil

And I have the peace of mind of a dog

I have a hundred thousand guests everyday

At night I keep an eye open in the event of a fog


As long as the sun shines no worries for me

Yesterday’s news keeps me warm in the night

Now I found the keyhole but I’m missing the key

Watch me in your street I just can’t get out of your sight


My clothes are torn, dirty and borrowed

They’re stuck up on me like I stick on your brain

Now I stay one step back from tomorrow

Cursed by choice and free when I’m sleepin’ in the train

My case

It’s cause the weather

Its cold, it rains all night

Cold water on my face

I’m trying to win the race


I don’t know whether

It’s wrong, or is it right

Should I change my pace

Or should I rest in my case


There are some dead feathers

And a song, an autumn’s site

Enough to see your face

But there won’t be a chase


It’s not forever

But it’s long, it’s just a fight

I’m a dog that stays

A long wild goose chase

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Σκέψεις πάνω στην καθημερινότητα

Μέσα στο καλοκαίρι, λόγω μιας εγχείρησης που ήταν να γίνει αλλά δεν έγινε ποτέ, καθόμουν σπίτι, διάβαζα αρκετές εφημερίδες και παρακολουθούσα την επικαιρότητα και τις συζητήσεις γι’ αυτή, μέσα από διάφορα blogs. Θα μου πεις τι ειδήσεις είναι δυνατόν να υπάρχουν Ιούλιο και Αύγουστο; Η απάντηση είναι, ότι αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Η μόνη είδηση που έμεινε στη μνήμη μου (μάλλον από τη συνεχή επανάληψη) είναι αυτή της γρίπης των χοίρων.

Όλα ξεκίνησαν μερικούς μήνες πριν με κάποιους θανάτους και μετά από τη συνεχή αύξησή τους η γρίπη έγινε πανδημία, κυρίως από τα ΜΜΕ. Μετά φτάσαμε στο θέμα εμβόλια και… τι κάθομαι και σας λέω; Λίγο πολύ όλα τα ξέρετε αυτά. Οι πληροφορίες είναι το πιο εύκολο πράγμα στις μέρες μας. Βρίσκονται παντού. Ακόμα και όταν δεν τις ψάχνουμε. Οτιδήποτε βρίσκεται εύκολα στην αγορά όμως, χάνει την αξία και την ποιότητά του. Άρα δεν έχει σημασία τι μπορείς να βρεις, αλλά τι ψάχνεις να βρεις.

Άρχισα λοιπόν να ψάχνω λεπτομέρειες γύρω από την «πανδημία» που ερχόταν καταπάνω μου. Μελέτησα, σαν καλός επιστήμονας, το ζήτημα από την ιατρική του πλευρά. Δεν είμαι γιατρός όμως οπότε κατάλαβα ότι καταλαβαίνουν όλοι. Τα βασικά. Από κοινωνικής και ψυχολογικής απόψεως ήταν αρκετά εύκολο να καταλάβω πως ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού είχε ένα, κάποιο άγχος επί του θέματος. Φέτος το καλοκαίρι συζητήθηκε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Διάολε, ίσως γι’ αυτό το λόγο να μην είχαμε και πολλές πυρκαγιές φέτος. Αλλά οι Έλληνες συνήθως τα παίρνουμε όλα κάπως χαλαρά. Μέχρι κάτι να αρχίσει να μας ενοχλεί. Οπότε πανικοβαλλόμαστε.

Στις αρχές Αυγούστου ακούμπησα το θέμα των εμβολίων. Εδώ στάθηκα γιατί είχε μεγαλύτερη πλάκα. Δύο εταιρίες τράβηξαν το ενδιαφέρον μου. Και οι δύο παρασκευάζουν τα εμβόλια της γρίπης. Η Glaxo διάβαζα, παράγει το εμβόλιο μόλις 1 δολάριο και το χρεώνει 6. Η Roche έχει μια παρόμοια σχέση μεταξύ κόστους και κέρδους. Ας δούμε κι άλλους αριθμούς όμως, γιατί ως μαθηματικός, οδηγήθηκα σε αυτή την κατεύθυνση.

Μέχρι αρχές Αυγούστου, ο αριθμός των νεκρών από τη νέα γρίπη ήταν περίπου 800, παγκοσμίως. Το χρόνο που μας πέρασε, οι θάνατοι από την απλή, κλασσική γρίπη ήταν 24.000, παγκοσμίως. Γιατί τόσος χαμός λοιπόν για τα νέα εμβόλια; Θα μου πεις, όλη αυτή η φασαρία γίνεται για να μη φτάσουμε να έχουμε έναν υπερβολικά μεγάλο αριθμό θανάτων από τη γρίπη των χοίρων. Για να προβλέψουμε. Και θα έχεις δίκιο. Και θα συμφωνήσω μαζί σου. Συμφωνώ με την πρόληψη. Με τα εμβόλια και με τα απλά καθημερινά μέτρα που πρέπει να παίρνει ο καθένας μας. Αλλά δεν μπορώ, παρά να έχω κριτική στάση και αρκετές απορίες.

Γιατί οι πατέντες των εμβολίων, πλουτίζουν 2-3 μεγάλες εταιρίες μόνο (στη μεγαλύτερη από αυτές βασικός μέτοχος είναι το γνωστό γεράκι Donald Rumsfeld ); Αν είναι πανδημία, το πρωτόκολλο αναφέρει πως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) πρέπει να τη δηλώσει ως παγκόσμιο πρόβλημα, της δημόσιας υγείας και να αρχίσουν να κατασκευάζονται γενικά φάρμακα για την αντιμετώπισή της, τα οποία θα διανέμονται δωρεάν, κυρίως στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και τις φτωχές χώρες. Γιατί δε γίνεται αυτό; Να υποθέσω λοιπόν ότι δεν πρόκειται για πανδημία; Αν δεν πρόκειται τότε για πανδημία, γιατί όλα τα ΜΜΕ το παρουσιάζουν σα να είναι; Γιατί δεν τους κάνουν να το βουλώσουν, αλλά τους αφήνουν να μας τρομοκρατούν; (υπάρχει βέβαια και το ερώτημα γιατί συνεχίζουμε να τους ακούμε εμείς). Μήπως, λέω μήπως, θα χρησιμοποιήσουν τον πανικό (αφού ο Π.Ο.Υ. δεν παίρνει μέτρα) για να πλασάρουν τα εμβόλιά τους στην αγορά χωρίς να έχουν δοκιμαστεί και χωρίς να γνωρίζουν τις παρενέργειές τους; Μα τι λέω; Το έκαναν ήδη. Και όχι μόνο αυτό. Έφτιαξαν και μία δήλωση με την οποία ο εμβολιαζόμενος δίνει άφεση αμαρτιών (δεν έχει κανένα δικαίωμα) στις εταιρίες αυτές, σε περίπτωση που το εμβόλιο έχει παρενέργειες. Όποιες και να είναι αυτές. Όσο σοβαρές και να είναι. Δηλαδή αυτή τη στιγμή, κανείς δεν ξέρει τι είναι καλύτερο. Η γρίπη σκέτη ή με εμβόλιο; Αναρωτιέμαι όμως πόσα εκατομμύρια παγκοσμίως θα κάνουν τελικά το εμβόλιο και πόσα δισεκατομμύρια δολάρια θα βάλουν όλοι αυτοί στους λογαριασμούς τους.

Υπάρχει λοιπόν κάποια ηθική σε όλη αυτή την παράσταση με τις μαριονέτες; Ο Π.Ο.Υ. αφήνει, με τις ευλογίες του, τους εμπόρους φαρμάκων ελεύθερους. Γνωρίζετε εσείς πολλούς ηθικούς εμπόρους που βάζουν το «κέρδος» του καταναλωτή πάνω από το δικό τους; Όπως λέει ο Tom Waits σε ένα στίχο του: «όταν λείπει ο θεός για δουλειές, είναι μεγάλος ο πειρασμός, να είσαι καλός». Σκεφτείτε εσείς γιατί εγώ κουράστηκα. Αν παίρνατε εσείς τις αποφάσεις γι’ αυτές τις εταιρίες, πόσο μεγάλος πειρασμός θα ήταν να είστε «καλοί», όταν σας αφήνουν ελεύθερους να αλωνίσετε σε μια παγκόσμια αγορά δισεκατομμυρίων;

Μερικοί αριθμοί ακόμα.

Θυμάστε την «πανδημία» των πτηνών; Πάνε 10 χρόνια από τότε. 250 άτομα πέθαναν τελικά. Δε μου θυμίζει πολύ πανδημία αυτός ο αριθμός. Η κυβέρνηση της Βρετανίας ωστόσο είχε αγοράσει τότε 14 εκατομμύρια δόσεις για την πρόληψη. Και τότε δε γνώριζαν τις παρενέργειες του εμβολίου. Κρατείστε για λίγο ακόμα όλα τα προηγούμενα νούμερα στο μυαλό σας και κάντε τις συγκρίσεις.

Παγκοσμίως, κάθε χρόνο, πεθαίνουν:

§ 2.000.000 άνθρωποι από μαλάρια. Αντιμετώπιση: μια κουνουπιέρα

§ 2.000.000 παιδιά από διάρροια. Αντιμετώπιση: σιρόπι των 25 σεντς.

§ Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι από Ιλαρά και Πνευμονία. Αντιμετώπιση: με φτηνά εμβόλια.

Έχετε ακούσει ή δει, πολυσέλιδα ή πολύωρα αφιερώματα για κάποια από αυτές τις ασθένειες; Αφού αυτά δεν θεωρούνται τόσο σημαντικά ώστε να τα συζητάμε κάθε μέρα για να βρούμε λύσεις, τότε και η νέα γρίπη είναι ανάξια λόγου. Ας είμαστε απλά προσεκτικοί, τηρώντας τους απλούς κανόνες υγιεινής και ευγένειας. Με βάση τις ανύπαρκτες ιατρικές μου γνώσεις και την ελάχιστη κριτική διορατικότητα που διαθέτω, μάλλον το ανθρώπινο γένος δεν θα εξαφανιστεί.

Στην τελική, το μόνο που έκανα κι εγώ με τις θεωρίες συνομωσίας μου (που δεν είναι και δικές μου) είναι να σας τρομοκρατήσω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν υπάρχει μία αλήθεια αλλά θα σας μιλάνε συνέχεια γι ‘αυτή. Μόνο η αλήθεια που θα βρείτε μόνοι σας ή κάποιος θα σας κάνει να πιστέψετε υπάρχει. Είμαστε μόνοι σ’ ένα κόσμο μόνων ανθρώπων. Ή μήπως όχι;