Οι Manic Street Preachers είναι ένα συγκρότημα με περίεργη ιστορία. Ιδρύθηκαν το 1986, ξεκινώντας την καριέρα τους σαν κουαρτέτο με arty punk προσανατολισμούς, όμως η μυστήρια εξαφάνιση του James Edwards (κιθαρίστας και αυτός που έγραφε τους στίχους) το 1995 οδήγησαν το συγκρότημα σε αλλαγή πλεύσης. Δεν τον αντικατέστησαν ποτέ, αλλά η απουσία του έγινε αισθητή αφού ο ήχος της μπάντας κινήθηκε σε πιο ροκ κανάλια. Το 2008 επισήμως θεωρήθηκε νεκρός και μετά από λίγο καιρό οι εναπομείναντες τρεις κυκλοφόρησαν αυτό το άλμπουμ, χρησιμοποιώντας τους τελευταίους στίχους που είχε γράψει πριν εξαφανιστεί. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο ήχος τους, ακούγεται διαφορετικός σε σχέση με προηγούμενους δίσκους και μάλιστα μοιάζει αρκετά με τον ήχο του τελευταίου δίσκου που κυκλοφόρησαν και οι τέσσερις μαζί «The Holy Bible». Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα «Williams last words», «Jackie Collins existential question time», «Τhis joke sport severed», «Facing page top left», αλλά σε γενικές γραμμές όλος ο δίσκος αξίζει μεγάλης προσοχής και προσωπικά τον τοποθετώ μέσα στους 20 καλύτερους για το 2009.
