Tom Waits - Bad As Me [2011]

Εφτά ολόκληρα χρόνια είχε να κυκλοφορήσει δίσκο μόνο με καινούρια τραγούδια. Το αποτέλεσμα είναι τόσο ανταποδοτικό όσο το περίμεναν αυτοί που το περίμεναν και τόσο «κάφρικο», όσο χρειάζονται αυτοί που κλείνουν τα αυτιά τους για να συνεχίσουν να τα έχουν κλειστά. Σε όλη του την καριέρα ο Tom Waits επανεφηύρε τη μουσική περσόνα του πολλές φορές. Η πιο χαρακτηριστική, ήταν όταν από τα μπλουζ με πιάνο και σαξόφωνο, πέρασε σ’ ένα δικό του είδος, με πολλά και ποικίλα κρουστά, κιθάρες και τη χαρακτηριστική – έχω καπνίσει 10 πακέτα τσιγάρα και έχω πιει 20 παγωμένες μπύρες – φωνή. Εδώ, στο «Bad As Me», πετάει τα πάντα στο μπλέντερ. Δυνατό φανκ αλά James Brown και Prince, μπαλάντες εξομολογητικές όπως αυτός ξέρει να φτιάχνει, κρουστά και περισσότερα χάλκινα από ποτέ. Μην ξεχάσω ότι είναι από τις λίγες φορές που υπάρχει και καλεσμένος σε δίσκο του. Όχι όποιος κι όποιος. Ο Keith Richards. Των Rolling Stones. (Παρεμπιπτόντως και αυτοί κυκλοφορούν νέο δίσκο!). Μέσα στο κόλπο, όπως πάντα, είναι και η σύζυγος Kathleen Brennan, που γράφει μαζί του τους στίχους.

Από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου είναι το τραγούδι «Satisfied», το οποίο είναι «απάντηση» στο «I can’t get no satisfaction» των Rolling Stones. Μέσες άκρες λέει, κύριοι Jagger και Richards, μέχρι να πεθάνω σχεδιάζω να είμαι ικανοποιημένος με όποιο τρόπο μπορώ. «Now Mr. Jagger and Mr. Richards, I will scratch where I’ve been itching». Στα «Bad As Me» και «Hell Broke Luce» βρυχάται, φτύνει και διαμαρτύρεται για τον πόλεμο στο Ιράκ, ενώ λίγο παρακάτω ασχολείται με την οικονομική κρίση και τα χώνει όμορφα στους τραπεζίτες στο «Talking At The Same Time». Μετά από όλα αυτά, θέλει να τα παρατήσει όλα και να εξαφανιστεί («Get Lost»), γιατί, όπως λέει και στο πρώτο κομμάτι, ίσως τα πράγματα είναι καλύτερα στο Σικάγο. Τέλος, υπάρχει και το εξαιρετικό «Back In The Crowd», που ανήκει στο ξεχασμένο είδος Spanish Tinge.

Παρά τα 61 χρόνια του, η ενέργεια που βγάζει σε αυτό το δίσκο είναι αστείρευτη. Δίνει την ψυχή του σε κάθε κομμάτι και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να λατρέψεις αυτό το δίσκο. Εφόσον το στομάχι σου αντέχει φυσικά.