Διάβαζα σε μια συνέντευξη ενός γνωστού μουσικού (δυστυχώς δε θυμάμαι ποιος ήταν) πως το πολιτικό τραγούδι πέθανε στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Προς στιγμή συμφώνησα, αλλά μερικές βδομάδες μετά, ακούγοντας το cd αυτό άρχισα να έχω τις αμφιβολίες μου. Γιατί χωρίς να το θέλει και να το καταλαβαίνει (έτσι πιστεύω τουλάχιστον) η μικρή Miley κάνει πολιτικό δίσκο. Και ενώ η πρόθεσή της είναι απλά να είναι αισιόδοξη, το αποτέλεσμα ακούγεται στ’ αυτιά μου και φαίνεται στα μάτια μου (δες videoclip του party in the U.S.A.) σαν να ρίχνει την ευθύνη σε τυχαίες συγκυρίες που απλά πρέπει να ξεχάσουμε και να αγνοήσουμε για να επανέλθουμε στην αφασική, προ κρίσης κατάστασή μας. Από μουσικής απόψεως ο δίσκος είναι ένα pop διαμαντάκι, από αυτά που τα ραδιοφωνικά play lists λατρεύουν. Τα περισσότερα τραγούδια είναι midtempo με εύπεπτες μελωδίες, ωραίες ενορχηστρώσεις και στίχους κεφάτους που την κεντρική τους ιδέα τη μεταφέρουν επιτυχώς. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον τραβάνε τα «Party In The U.S.A.», «Time Of Our Lives», «Kicking And Screaming» και η κλασσική μπαλάντα με τίτλο «Obessed». Στα υπέρ του δίσκου και η συμμετοχή των Jonas Brothers στο κομμάτι «Before The Storm».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου